NURS KÖYÜNDEKİ NUR
Nurs köyünden, Parlayan nur
Nursi ismiyle, Olmuş meşhur.
Nebi vermiş, İllimde destür.
Nurs köyünde, Parlayan nur..
Üstün illimlere, Sahıb olmuş.
Umum ilmıne, Kendisi kanmış.
Ustad namını, Bundan almış.
Nurs köyünde, Parlayan nur..
Resülün mirası, Önceden aldı.
Riyazettı kendi, Çapında bildı.
Rıza kapısının, Önünde dikildi.
Nurs köyünden, Parlayan nur..
Serder idi, Kendi muhitinde.
Sevimli idi, Kendı ekranınde.
Samimiydı, Hem bu ehvalınde.
Nurs köyünden, Parlayan nur..
Köyünden ayrıldı, İllim için.
Karyaler gezdı, Bu gaye için.
Katı değildı, Hem naslar için.
Nurs köyünden, Parlayan nur.
Öğrendı ilmı, Varıs oldu resüle.
Öğütler verırdı, Cevep sual ile.
Örnek alim idi, Serhatte bille.
Nurs köyünden, Parlayan nur..
Yayıldı ünu, Herkes onu bildi.
Yılmaz mizaçlıydı, Ahalı bildi.
Yanlışın üzerine, Setleri gerdı.
Nurs köyünde Parlayan nur.
Ülkesı için, Cihade giderken.
Üzgün ede ile, Esir düşerken.
Ümmet namına, Karşı gelırken.
Nurs köyünden, Parlayan nur.
Namaza durdu, Hiç eğlenmedı.
Nihayen ölümdür, Amir söyledı.
Nefsıne hakımdı, Vekar eğledı.
Nurs köyünden, Parlayan nur.
Davasına amır, Hürmet eğledı.
Destur komutan, Ondan istedı.
Davasında serbest, Onu eğledı.
Nurs köyünden, Parlayan nur.
Eğlenmedı vardı, İstanbula.
Etrafta bilindi, Almadı mola.
Eğitim gayesı, Ravandı yolla.
Nurs köyünden, Parlayan nur..
Niyetı devletı, Ayakta tutmak.
Nihayeyı bıldı, Bunlarda gerçek.
Nifakın ehlını, Ortadan biçmek.
Nurs köyünden, Parlayan nur
Paytahta hutbe, İrad eğledı.
Pur kişiler, Vaazını dinledı.
Parlayan yıldız, Mislındeydı.
Nurs köyünden, Parlayan nur.
Alamanlar araba, Ona verdıler.
Arbayı sürmez, Ona dediler.
Allah,ın iznıyle, Onu uçurdular.
Nurs köyünden, Parlayan nur.
Rahattı acele, Hiç etmiyordu.
Riseleden hep, Öğüt veriyordu.
Rızayı hak her an, Gözlüyordu.
Nurs köyünden, Parlayan nur.
Layık olmayanlar, Başa geldı.
Lemaler kitabı, Hem dile geldı.
Lisanla baştakılerı, Çok uyardı.
Nurs köyünden, Parlayan nur..
Anayasa onu, Suçlu görürken.
Ak,ın üzerine, Siyah bürürken.
Aldatılan ümmetı, O görürken.
Nurs köyünden, Parlayan nur..
Yakasına yapıştı, Beşerı nizam.
Yöreden ayırdılar, Oldu elzam.
Ya sürgün ya hapis, Bumu nizam.
Nurs köyünden, Barlayan nur.
Afyon emir dağına, Sürdüler.
Akiben onu, Hapise koydular.
Arada bir serbet, Bıraktılar.
Nurs köyünden, Parlayan nur.
Niyetlerı onu, Susturmaktı.
Nutkuna hem, Kilit vurmaktı.
Niyetlerı ilmini, Unuturmaktı.
Nurs köyünden, Parlayan nur.
Nehoş sıkıntılara, Katlandı.
Ne burdur ne ıspartaya, Kandı.
Ne barlada geçti, Nede usandı.
Nurs köyünden, Parlayan nur.
Urfaya sonunda, Sürgün ettıler.
Üstüne eğilip, Haber kestıler.
Ulaştı mart ayına, Bilmedıler.
Nurs köyünden, Parlayan nur.
Rahmana kavuştu Urfa şehrinde
Rezanı buldu abdal, Gizli kabrinde..
Ruhuna dua okudu, Fatiha ardında.
Nurs köyünden, Parlayan nur..
yazan: m abdal
----------------------------------------
not: nur ismi hz peygamber için dır
ona varıs olduğu için bu deyımı
kulandım. kimse yanlış anlamasın
m abdal...
Editör : M ABDAL kul